It´s a smallfoot! - 9-12-2018

Deze week begon rustig, maar werd daarna alweer snel drukker. Ik heb sinds dinsdag weer veel last van mijn kaak/kiezen en die pijn schiet zo door naar mijn oor dat ik me inmiddels al een paar keer heb afgevraagd of ik geen oorontsteking heb. Ook ben ik best wel verkouden en drukt dat nogal op mijn longen, dus ben ik 's avonds best moe omdat ademen me zo meer moeite kost.

Gisteren zijn Suzanne en ik naar 'Smallfoot' geweest in de bioscoop in St. Julian's. Ik vond het een hele leuke film, en hij past natuurlijk helemaal in de kerstsferen. Het gaat over een Yeti die een smallfoot tegenkomt en wordt verbannen omdat hij verteld dat hij die heeft gezien. Daarna gaat hij opzoek naar de smallfoot om te bewijzen dat ze bestaan.
Het enige wat ons verbaasde was dat er een pauze in de film zat, dit zijn we helemaal niet meer gewend vanuit Nederland. Verder vond ik het helemaal niet anders en stoorde het me ook niet dat ik de film in het Engels heb gekeken.

Op stage was het ook een drukke week, want ik moest van Christine het nieuwe kindje zo veel mogelijk ontwijken omdat ze niet aan mij mocht hechten van haar omdat we hier nog maar twee weken zijn. Ze kwam hier binnen een halfuur zelf op terug want toen moest ik haar vasthouden terwijl ze een rondleiding deed met een ouder en ze bij Rita alleen maar aan het schreeuwen was.
Het gevolg was dus dat het kindje er de rest van de week niet veel van snapte omdat ik niks met haar mocht en elke keer als ze mij voorbij zag komen heel hard moest huilen.
Vrijdag was Rita er niet en wilde Leanne eigenlijk dat het nieuwe kindje bij haar en mij op de groep was, maar dit is uiteindelijk niet gebeurd omdat ik dus eigenlijk niks meer met haar mocht doen. Maar toen ze om 13.45 nog steeds wakker was en moest huilen moest ik haar van Leanne toch vasthouden zodat ze in slaap zou vallen, uiteindelijk heeft ze één uur op mij geslapen. Dus alles wat er eerder deze week bereikt was met haar vermijden was eigenlijk weer verpest op het moment dat ze in slaap viel.

Wij waren net weg aan het gaan toen ze opgehaald werd en de moeder van het kindje aan Leanne vroeg of ze geslapen had. Leanne vertelde dat ze had geslapen en dat ze dat bij mij had gedaan omdat ze mij zo leuk vind. Toen gaf de moeder mij spontaan een knuffel en toen ze me had losgelaten zei ze dat ze me nog een keer wilde knuffelen en knuffelde me toen opnieuw, zo blij was ze dat haar kind had geslapen. Dat vind ik ook wel logisch, want het kindje is acht maanden oud en heeft de andere dagen dat ze hier was helemaal niet geslapen.
Ik ben benieuwd hoe het de rest van de weken nu gaat zijn en of ik haar moet blijven ontwijken van Christine.

Inmiddels zijn we dan eindelijk met Coralie van groep geruild, ik vind dit alleen wel op een rare manier geregeld. Suzanne en ik moeten nu namelijk elke dag omruilen, dus de één bij Annie en de ander bij Leanne, en zo om en om. Best lastig zo want nu kunnen we niet goed bijhouden hoe het zit met de knutselwerkjes van de kinderen, en voor de kinderen is het nu natuurlijk ook elke keer weer even wennen.
Ik heb wel gemerkt dat ik het bij Annie op de groep echt leuker vind. Ik vind de jongere kinderen leuker en de manier van werken van Annie past ook beter bij mij. Leanne gaat soms naar het huis van haar ouders of loopt van de groep zonder iets te zeggen en dan zit je daar alleen met alle kinderen. Toen Christine dat zag zei ze wel dat ik niet alleen mag zijn met zoveel kinderen en ik denk dat ze dat daarna ook tegen Leanne heeft gezegd, maar ik begreep ze niet omdat ze Maltees spraken.
Komende week sta ik op dinsdag en vrijdag bij Leanne en Suzanne op maandag en woensdag. Al denk ik dat we op vrijdag misschien samen zijn met alle kinderen omdat het dan 'pyamadag' is.

Er is deze week op stage iets gebeurd wat ik echt niet vind kunnen, dat heb ik hier nog niet eerder gehad. Ik heb weleens vraagtekens bij een actie gehad, maar nog nooit dat ik het echt niet vond kunnen.
Er is een kindje op de groep van Leanne die naar de wc gaat en geen luier meer draagt, dit gaat sinds een paar weken best goed en hij heeft geen ongelukjes meer gehad. Toen ik vrijdag om 13.00 met de kinderen aan tafel zat en hij klaar was met eten zei ik dat hij naar de wc moest, dit wilde hij niet. Ik bedacht met toen dat hij echt moest gaan, omdat hij voor het laatst om 10.30 was geweest. Ik zei dit tegen hem en weer wilde hij niet. Voordat ik hem toen mee kon nemen om toch te gaan was hij in paniek en was het al te laat. Toen Leanne dit zag en hem meenam om zijn kleren te verschonen zag ik dat ze hem filmde voor zijn moeder en moest hij zeggen dat hij in zijn broek had geplast en dat zijn moeder dit niet leuk zou gaan vinden. Toen hij zich daarna had omgekleed en tien minuten later op de bank ging zitten werd hij ook nog heel streng toegesproken door Christine.
Ik vond dit bijna pesten. Leanne had zelf ook fout gezeten door hem meteen aan tafel te zetten en hem niet eerst te laten plassen toen ze luiers verschoonde, en dan nog hoef je niet op die manier te reageren. Ik ben benieuwd wat zijn moeder ervan vond, want ik zou hier als ouder echt boos om worden.

Volgende week hebben we nog vier dagen stage en zijn we op donderdag vrij. De week erna hopen we op vrijdag vrij te krijgen van Christine, en als dat niet lukt om eerder weg te gaan. Het zou wel een beetje oneerlijk als wij vrijdag niet eens eerder weg zouden mogen, omdat Coralie wel twee weken eerder naar huis mag. Maar dit gaan we in de laatste week pas vragen omdat Christine nogal een warhoofd is en anders waarschijnlijk in de war raakt. 
Het is gevoelsmatig best raar dat we hier nog twee weken zijn, maar nog maar één weekend. Daarom ben ik in mijn hoofd nog wel eens in de war met hoe het nou ook alweer zit.

Nu ga ik nog even mijn feedbacklijst voor stage aanpassen op het puntje dat Christine had aangegeven en daarna lekker niks doen. Want voor ik het weet is het alweer avond en begint morgen de week weer.