Chaos - 19-9-2018

Vanochtend was het weer werkoverleg op stage, dus zaten Suzanne, Carolie en ik met de kinderen op de bank en probeerden we ze een beetje rustig te houden. Leanne was niet bij het overleg en hielp ons met de kinderen, vooral omdat er nu twee kleine baby's zijn en wij hun ritmes en gewoontes totaal niet kennen.

Rond 8.45 stelde Leanne voor om net als vorige week weer te splitsen, zodat het wat minder druk werd. Dus namen wij met z'n drieën 13 kinderen mee naar de babyruimte en bleef Leanne met de oudste kinderen en één baby in de tv-ruimte. Terwijl de kinderen lekker aan het spelen waren hadden wij een gesprekje met elkaar over hoe het hier is en over thuis. Totdat Christine ineens heel boos bij de deur naar ons stond te schreeuwen dat de andere kinderen nu helemaal alleen zaten en dat wij er zijn om te helpen, en dat we hier toch niks aan het doen waren. Wij gaven aan dat Leanne dit zo had voorgesteld en dat die bij de peuters was, we hadden haar zelfs nog liedjes horen zingen, waarop Christine zei dat Leanne speciaal uit het overleg was om ons te helpen met de baby's (nee, want het is verantwoord om 2 stagiaires en 1 iemand zonder enige ervaring met kinderen voor twee uur alleen te laten met 22 kinderen) en dat wij ook gewoon moesten helpen. Ze luisterde verder niet naar ons.

Nadat Coralie bij de andere groep een boekje ging voorlezen had ik het er met Suzanne over, want we vonden het allebei niet netjes van Christine. Ik snap wel dat ze schrikt als ze ineens niemand bij de kinderen ziet, en ons daar dan met z'n drieën ziet zitten, maar het was ook fout van Leanne om weg te lopen zonder iets te zeggen, want dan was er echt wel iemand van ons naar de andere groep gegaan.
Ook vond ik het van Christine niet netjes hoe ze ons aansprak, ze had ook gewoon naar ons toe kunnen lopen en het kunnen vragen. Nu gaf ze ons gewoon al meteen de schuld.
Ook heb ik daarna aan Coralie gevraagd wat ze ervan vond, zij gaf aan erg geschrokken te zijn en vond het ook echt niet fijn.

Toch hebben Suzanne en ik besloten om er nu maar niks meer over te zeggen, want we zijn hier nog maar drie maanden en we willen Christine nog te vriend houden voor de beoordelingen die we nodig hebben. Ze lijkt me namelijk het type dat heel vriendelijk is zolang alles precies op haar manier verloopt, maar wanneer je ergens ander over denkt heeft ze daar eigenlijk geen begrip voor.
Volgende week moeten we van Christine feedback geven over onze eerste maand, misschien dat ik dan iets zeg over de verschillen van het communiceren hier met Nederland in het algemeen.

Wat wel leuk was vandaag was dat een kindje erg met mij kon lachen na de lunch. Zij zat namelijk nog in een 'highchair' en was erg aan het mopperen, dus vroeg ik of ze nog wat pasta wilde. Maar toen ik die liet zien sloeg ze hem weg. Ik zag dat ze ook nog een bakje met fruit had, dus liet ik die aan haar zien. Dat wilde ze wel, dus daarna heb ik een krukje gepakt en ben ik bij haar gaan zitten. Terwijl ik haar telkens kleine stukjes fruit gaf klapte ze mee met de muziek van de tv, en op een gegeven moment legde ze haar voetje op tafel. Ik pakte die toen en maakte er een spelletje van, daar moest ze erg hard om lachen. Toen ik daarna weer het bakje pakte om wat fruit te pakken trok ze mijn hand heel de tijd terug naar haar voetje omdat ze nog wilde spelen. Na het eten heb ik haar bij de kinderen op de bank gezet en viel ze al snel in slaap.

Ook was er buiten een grappig momentje. Er waren een aantal kindjes bij Coralie in de buurt aan het spelen, en die wilde hun een complimentje geven. Ze vroeg aan mij of ik wist hoe een gieter in het Engels heet want dat wist ze niet, alleen vergat ik het op dat moment spontaan ook even. Toen we naar binnen gingen vroeg ik aan Rosaria of zij het wist, maar zij wist het ook niet meer dus vroeg ze het aan Annie, die meteen 'watering can' zei, daarna hadden we even een ohja momentje met z'n allen.

Ondanks dat ik aan het einde van de dag niet meer zoveel last had van vanochtend, was ik toch wel blij dat ik om 14.00 naar huis kon. Ik heb het nu maar losgelaten omdat Christine nu toch eenmaal zo is en ik daar niet veel aan kan veranderen, ook 'corrigeert' ze medewerkers soms op dezelfde manier, dus het zal ook wel een beetje de Maltese manier van doen zijn. Toch vind ik het na vanochtend niet gek dat hier behalve Leanne geen enkel ander personeelslid langer dan een jaar heeft gewerkt, Leanne is namelijk de dochter van Christine, dus die kan in haar ogen niet veel verkeerd doen.

De rest van de middag heb ik naar muziek geluisterd, Nederlandse muziek zelfs. Toch een soort van gebrek aan de Nederlandse taal misschien? Deze liedjes heb ik vooral geluisterd:

Guus Meeuwis - Brabant - https://www.youtube.com/watch?v=YaIzl1Tz-so
Bløf - Omarm - https://www.youtube.com/watch?v=8Dl_Bu8kndM 
Bløf - Alles is liefde - https://www.youtube.com/watch?v=y5NmKpwHXqM
Racoon - Oceaan - https://www.youtube.com/watch?v=-OKB7wd7ems

En dan nu lekker weekend, en denken we vanaf volgende week pas weer aan stage. Hopelijk zit Christine dan iets beter in haar vel en kan ze gewoon gezellig doen.

-Janneke