Veel gebeurd - 13-9-2018

Nu ik in mijn verhalenoverzichtje kijk zie ik dat ik al een week geen nieuw verhaal heb geschreven, en eigenlijk vind ik dat ook niet zo gek, want ik heb het best druk gehad in de tussentijd!
Zo zijn Suzanne en ik vrijdag naar Sliema geweest en hebben daar wat gegeten in de Mac, daarna zijn we wat rond gaan lopen en kwamen we in een groot winkelcentrum waar we nog wat rond hebben gekeken.
Verder hebben we in het weekend niet meer zo veel gedaan, de nodige wasjes gedraaid en ben ik begonnen aan mijn schoolopdrachten. Ik heb nu de vijf verplichte schrijfopdrachten van Nederlands af en heb eindprestatie 1 van mijn stageopdracht bijna af, hard gewerkt dus, en dat zelfs in het weekend!

Deze week is wat rumoerig verlopen, een collega was vorige week al de hele week ziek, maar kwam toch werken. Omdat er maar zo weinig personeel is moesten haar kinderen worden verdeeld over de andere groepen, er zijn uiteindelijk twee kinderen naar Leanne gegaan, en 4 bij Annie gebleven. Suzanne en ik zijn weer de hele week bij Annie gebleven, Annie wist niet of dit de hele periode zo zou zijn, maar dat zien we dan wel vanzelf.
Vandaag was de collega gelukkig weer beter, en verliep het weer allemaal net iets soepeler gedurende de dag. Wel was er nog veel gedoe om de wekelijkse staff-meeting te verzetten, Christine (de manager) wilde deze per se door laten gaan, terwijl het personeel het niet nodig vind, uiteindelijk is de meeting naar morgenochtend verschoven (dat wordt dus vroeg op staan, terwijl het vanavond Robinson is :(.

De stagedagen zijn heel vermoeiend, zeker nu ik weer erg verkouden ben. Iedereen die mij wel een beetje kent, kent het 'uilenballen'-hoestje wel (zoals Djuey het zou noemen). Leanne en Christine hebben al meerdere keren gezegd dat ik thuis moet blijven als ik ziek ben en meteen naar de dokter moet bellen, ook vragen veel collega's of het wel goed gaat gedurende de dag.
Het probleem met mijn verkoudheid is altijd dat wanneer deze weg is, ik over een week weer opnieuw verkouden ben. De verkoudheid zelf is vervelend, maar daar is wel mee te leven, het is de rugpijn, nekpijn, schouderpijn, keelpijn en hoofdpijn die ik mezelf gedurende de dag hoest die het vervelendst is. Maar goed, dit is elke winter zo, dus hopen dat het iets beter wordt als mama in oktober mijn eigen neusspray mee kan nemen.

Hierdoor vind ik het op sommige momenten op stage ook even minder leuk, want als je van 13.00 tot 16.00 alleen maar bij de kinderen op de bank zit, of in de buurt bent als ze zelfstandig spelen én je je al maar 85% voelt, dan duurt de dag toch best wel lang. Dit zijn vooral de moment waarop ik niks zit te doen heb merk ik, zo heb ik van de week een verschoonronde gedaan van 10.45 tot 11.30 (want ineens hadden ze allemaal coco), dat zijn de momenten waar ik dan geniet van het 1 op 1 contact met de kinderen. Of zoals vandaag dat ik een halfuur met een kindje al haar werkjes op een groot geverfd blad heb geplakt zodat dit aan het einde van de periode mee naar huis kan.
Ik denk dat ik deze momenten ook fijn vind omdat we hier geen pauze hebben, en ik dan toch even uit alle drukte ben en even wat rust in mijn hoofd kan krijgen (zeker nu ik zo verkouden ben en alles vol zit met slijm).

Vijf dagen in de week werken is ook wel heel vermoeiend, ik merk dat ik na een hele dag stagelopen hier vermoeider ben dan na een hele bakkerijdienst op zaterdag, hier wordt mijn hoofd veel meer moe dan mijn lijf, bij de Jan Linders is dit net andersom.

Ook weet ik inmiddels waarom Leanne de andere groepen soms lijkt aan te sturen, en waarom het op de dreumesgroepen regelmatig chaos is. Rosaria heeft nog nooit met deze doelgroep gewerkt vertelde ze, maar vooral met veel oudere kinderen, en van beroep is ze eigenlijk psychiater en heeft in haar vrije tijd een paar cliënten. Annie werkt hier ook pas sinds twee maanden en doet in de tussen tijd (ik denk in de avond) een studie om dit beroep te mogen uitvoeren, ze is dus eigenlijk ook nog een student.
Dingen die me onder andere opgevallen zijn, zijn het dreigen met straf maar die dan niet geven, of als een kind een ander kind meerdere keren slaat zeggen dat die het niet moet doen en daarna een liedje met het kind gaan zingen (het kind dat heeft geslagen), want dan slaat hij niet meer?

Ook vind ik het soms raar dat ze van ons verwachten dat we de kinderen maar elke keer weer op de bank neerzetten, terwijl ze ze zelf niet terugroepen of weg laten lopen, ook niet op andere momenten. Als zij niet consequent in hun gedrag naar de kinderen zijn, hoe moeten wij dan leren hoe het hier werkt? Christine maakte vandaag dus een opmerking dat wij de kinderen dan terug moesten zetten want iemand las een boek voor, terwijl tegen de medewerker die er ook bij zat niks werd gezegd, terwijl zij de kinderen (van net 1 jaar) ook gewoon weg liet lopen.
We zeggen dan dat we het de volgende keer beter in de gaten zullen houden, want in een discussie met Christine hebben we geen zin (we zijn hier immers toch nog maar iets meer dan 3 maanden).

Morgen dus nog stage van 7.30 tot 15.00, en dan lekker weekend. Ook nu hebben we niet zo veel plannen, dus veel bijzonders zal het wel niet worden, maar dat vind ik nu ook niet zo erg eerlijk gezegd. En na dat weekend hoeven we maar drie dagen te werken, en dan hebben we weer weekend! Dus dat is wel een fijn vooruitzicht.

-Janneke