Lang geleden... - 18-10-2018

Daar ben ik weer, want het is alweer lang geleden dat ik iets heb geschreven. De eerste week was ik elke dag na stage zo moe, dat ik helemaal geen puf meer had om 's avonds nog iets te schrijven. De week erna was mijn familie hier, en toen kwam er ook niks meer van.

Er is natuurlijk veel gebeurd de afgelopen twee weken, maar wat er precies wanneer is gebeurd weet ik niet meer. Ik zal proberen een aantal leuke/grote punten te benoemen.

Zo was er de week voordat papa en mama er waren een of ander virus wat ons kinderdagverblijf lastig viel, want er is heel veel overgegeven die week. Meer dan in al mijn stages in Nederland bij elkaar. Ook Leanne was die week ziek, wat het heel druk maakte. Leanne heeft de grootste groep met kinderen en werkt de meeste uren van iedereen, elke dag van 6.30 tot 17.00. Die kinderen moesten dus over de groepen van Annie en Rosaria worden verdeeld, maar omdat er zoveel kinderen ziek waren (12!) viel dit uiteindelijk nog wel mee.
Onder het personeel was het ook onrustig, Rosaria vond het oneerlijk dat zij alle middagen op moest vangen nu Leanne ziek was en heeft hier een hele discussie over gehad met Christine. Christine vond namelijk dat het niet aan haar was om Leanne te vragen nog meer uren te maken, en dat Leanne toch al zo hard werkte met de grootste groep en de middaguren omdat niemand anders die wil werken. Ze begrepen het maar niet van elkaar en na een halfuur discussiëren is Rosaria maar naar huis gegaan.

Toen we maandag binnenkwamen vertelde Leanne ons dat het heel druk was, want Rosaria en Annie waren er allebei niet. Van Annie hadden we het wel verwacht, die was vorige week eigenlijk ook al ziek, van Rosaria wisten we verder niks, maar ach. Eigenlijk was het de bedoeling dat Rita met de baby's zou blijven, wij 7 kinderen kregen met z'n drieën (de stagiaires) en Leanne er dan 10 zou hebben. Uiteindelijk zijn wij heel de dag bij Rita gebleven.
Aan het einde van de dag schrijven we altijd onze uren in de map op het kantoor van Christine, daar kletsten we nog even met haar. Zo vertelde ze ons dat het fijn was dat we er waren nu Annie en Rosaria er niet waren. Ik zei dat we al hadden verwacht dat Annie er niet zou zijn, waarop Christine vertelde dat Rosaria niet meer terug zou komen en die ochtend ontslag had genomen. Het overgeven van de kinderen zou haar te veel zijn geweest.

Vanochtend hoorde ik echter vlagen van een gesprek tussen Rosaria en Christine (afscheidsgesprek) en bleek het ook over de discussie van woensdag te gaan, maar merkte ik aan Christine dat ze het jammer vond dat Rosaria zo ineens ontslag heeft genomen.
Vandaag heeft er een sollicitant meegedraaid, en een andere kwam even kijken op kantoor. Aan de ene kant vind ik het jammer dat er dan een Maltese werknemer bij komt, omdat er dan veel Maltees met elkaar word gesproken. Maar het is toch wel fijn als er weer vier groepen kunnen zijn, want de kinderen van Rosaria worden nu steeds over Annie en Leanne verdeeld, en dat is wel druk zo.

Ook zijn papa, mama en Geeke komen kijken op stage afgelopen dinsdag. Christine vond dit al leuk toen ik maandagochtend vroeg of dit goed was, en vroeg op de dag zelf meerdere keren hoelaat ze zouden komen. Ze is toen rond half een weg gegaan om traditionele Maltese traktaties te gaan halen, speciaal voor mijn familie. We hebben uiteindelijk zo'n drie kwartier met elkaar gepraat.

Met mijn familie heb ik van alles gedaan, helaas was het weer in het weekend niet zo goed en viel er veel regen. We hebben wel geluk gehad, want er was voor de hele zaterdag regen voorspeld, maar het begon om 21.00 pas te regenen. We zijn toen de hele dag in Valletta geweest en gingen daarna met de boot naar Birgu, daar zou een kaarslichtjesfestival zijn die avond, maar dat was helaas afgelast vanwege de slechte weersvoorspellingen.
Omdat het zondag regende zijn we in de ochtend naar een groot winkelcentrum in Sliema geweest en hebben daarna een boottocht gedaan rondom Sliema, Valletta en the tree cities, 's avonds hebben we gegeten bij Hard Rock.
Maandagavond gingen papa en Geeke paardrijden, en hebben mama en ik de hele avond aan de boulevard gezeten. Dinsdagavond zijn we wat rondgelopen en gingen we daarna eten bij het restaurant waar we de eerste dag hadden gegeten, we gingen alweer vroeg weg, want we moesten allemaal vroeg opstaan woensdag.

En over wat ik met mijn familie heb gedaan kan ik nog zo veel meer schrijven, dat ik dat in Nederland binnenkort allemaal wel uitgebreid vertel. Binnenkort? Ja, want zaterdag zijn we al op de helft! Dan zijn we hier al twee maanden. En over vijf weken is mama hier alweer, en vier weken daarna ben ik alweer in Nederland. Als je het zo bekijkt gaat de tijd toch wel snel.

Volgende week ga ik nog een keer met Christine overleggen om mijn integrale opdracht te bespreken, want dit is er de afgelopen twee weken met de drukte niet van gekomen. Die week is nog even bikkelen, en de week erna hebben we vier dagen weekend, omdat stage dan twee sluitingsdagen heeft. En dat verdienen we ook wel, aangezien we geen herfstvakantie hebben hier.

Op stage gaat het wel goed, en ik vind het meestal ook wel leuk. Ik merk dat ik wat cognitieve uitdaging mis, en het soms vervelend vind dat Annie niet altijd duidelijk is naar mij in wat ze wil gaan doen die dag, of consequent is naar de kinderen. Maar ze is wel heel aardig dus het is wel altijd gezellig. Ook vind ik de kinderen bij Annie op de groep heel leuk, al zijn de 'ik-blijf-dus-echt-niet-zitten' en de 'afpak'-fases wel vervelend.

Zo, en dan laat ik het hier maar bij, want ik moet nog met papa skypen voordat Robinson begint ;)

Nu de rust is terug gekeerd zal ik weer iets regelmatiger gaan schrijven. Oh, en aangezien Suzanne al minstens zes keer post heeft gehad, en ik nog noppes *knipoog*:

Triq Gerry Zammit 35, Flat 8, Gzira, Malta.
GZR 1663

-Janneke