Mela - 23-10-2018

23 oktober 2018 - Gzira, Malta

Mela, zoals ze dat op z'n Maltees zouden zeggen. Maar wat het in die ene zin dan eigenlijk betekend? Dat is dan vaak maar een gokje voor ons, want het woord wordt in elke zin minimaal één keer (en vaak nog wel een aantal keer meer) gebruikt. Maar wat betekend het dan meestal? Zo, dus, oké, of gewoon als vervanger voor 'uhh'.
Wat ik ook grappig vind is dat ze hier geen enkele moeite hebben om in een zin ineens naar de andere taal te schakelen, dus Maltees naar Engels of andersom, of soms een paar Engelse woorden te gebruiken als ze Maltees spreken.
Mela, laat ik dan maar met mijn verhaal beginnen.

Mela, en aangezien ik de afgelopen keer maar weinig reacties op mijn verhaal heb gehad verwacht ik nu natuurlijk wel heel veel post binnenkort. Anders kan ik net zo goed al mijn verslagen in word bijhouden ;)

Vandaag hebben we een feedbackgesprek gehad met Christine, dit duurde zo'n drie kwartier. Uiteindelijk heeft ze nog niet mijn IO ondertekend (grrr) en kwam het erop neer dat ze dit maandag ging doen, want die deadline heeft ze voor Suzanne gesteld, omdat ze uitstellen niet goed vind. Eigenlijk gaf ze Suzanne vrijdag als deadline, maar daar kreeg ze het toch wel heel benauwd van. Tja, gelukkig ben ik niet zo'n uitsteller.
Ik heb daarna nog gevraagd of ik het niet morgen al mee kon nemen, aangezien we maandag maar tot 14.00 op stage zijn, en ik nu eindelijk eens die opdracht helemaal af wil hebben zodat ik hem op tijd in kan leveren. Dit was goed, dus hopelijk komt het ondertekenen er morgen van. In het gesprek zelf merkte ik dat Christine zich er verder niet erg mee bezig hield, dus volgens mij is het voor haar 'maar' een afteken dingetje. Vind ik niet erg, als er maar 'behaald' onder komt te staan ;)

Verder heeft ze vooral heel veel gepraat en dingen verder uitgelegd. Ze besprak ook dingen die Suzanne had aangegeven, maar waar ik dan weer niks aan had (want opschrijven dat de ruimte klein is en er bijna geen buitenspeelplek is, is nu eenmaal niet iets waar ze zo 1, 2, 3 iets mee kunnen). Nadat Christine een heel verhaal over Piaget had verteld naar aanleiding van mijn opmerking over dat ik de Reggio Emilia visie meer gewend ben, moest ik haar toch even uitleggen wie Thomas Gordon is. Ik vond het wel leuk dat ik haar ook nog iets nieuws heb kunnen vertellen.

Het was een fijn gesprek, al kregen Christine en ik allebei het idee dat de punten die we hadden opgeschreven heel erg veranderd zijn. Toen was ik immers net twee keer ziek geweest en waren we hier net een maand, nu zijn we inmiddels al weer een maand verder.

Christine is heel aardig en bedoeld het allemaal goed, maar ze heeft heel veel woorden nodig om te vertellen wat ze wil zeggen. Zo dus ook toen ik haar vertelde dat ik dacht dat ik lactose intolerant was nadat ze vroeg hoe het eten hier gaat. Ze vertelde dat ik dan maar een week géén melkproducten moest gebruiken, en daarna een week heel veel. Nou zo zal ik het maar niet aanpakken, haha, maar ik wil in Nederland inderdaad gaan proberen waarop ik allemaal zo sterk reageer.
Ook vond Christine dat ik dan wel andere soort mozerella kon eten, want daar zat geen koemelk in, dus ik zal niet al haar adviezen te letterlijk volgen. Maar toch is het lief dat ze met me meedenkt.

Ook heb ik vandaag nog heel leuk met Coralie gekletst over games, en dan vooral over Pokémon. Altijd leuk om een mede-Pokémon liefhebber tegen te komen.

Morgen is het weer werkoverleg, en zitten wij dus weer tot ongeveer 9.30 alleen met de kinderen. Dus hopen wij allemaal (ook Christine) heel fout dat de kinderen die vandaag en gisteren ziek waren, dit morgen ook nog zullen zijn, haha. Dan is het in ieder geval niet zo druk 's ochtends.

Vandaag was het ook weer tijd om de huur te betalen, dus toen onze huurbaas kwam hebben wij een aantal dingen waar wij tegenaan lopen gevraagd. Zelf vroeg ze al of we alle potjes voor de kinderen verzamelden, nou eh, nee, maar die mogen maar één keer per maand aan de straat toch? Maar blijkbaar nemen ze die wel iets regelmatiger mee als je die gewoon buiten zet, dus gaan we dat maar alvast proberen deze week. En over ons dweil en veeg probleem had ze niet meer te zeggen dan dat witte vloeren stom waren, en stof ook stom is, haha. Dus dat zal aan het einde ook vast allemaal wel goed komen. Nu krijgen we de vloer niet altijd helemaal schoon, en was ik bang dat we dan de borg misschien niet helemaal terug zouden krijgen als we naar huis gaan. Maar dit zal dus vast wel allemaal goed komen.

Nu nog maar even een serie gaan kijken en wat pepernoten eten, en dan straks vroeg slapen, want morgen gaat om 6.00 de wekker alweer. De afgelopen paar nachten heb ik niet zo goed geslapen, en ben ik vaak wakker geworden, dus hopen dat dat nu beter gaat.

-Janneke 

Foto’s

4 Reacties

  1. Ine:
    23 oktober 2018
    Sterkte hè, ik en een andere jonge man (Sky) kunnen niet wachten tot je terug bent.
    Yannick
  2. Marielle Boerboom-Das:
    23 oktober 2018
    Heel erg leuk je belevenissen te lezen en je zo wat beter te leren kennen. Je slaat je er wel doorheen. Veel plezier nog...!
  3. Lenie henst of oma:
    23 oktober 2018
    kijk maar eens uit naar de brieven bus er komt post aan voor jou
    tot dan geroetjes uit zijtaart.
  4. Ingrid Henst:
    24 oktober 2018
    Supertrots op jou!! Je bent echt wel goed bezig, je ziet hoort én bespreekt dingen die je opvallen of dwarszitten. Dat je dan vervolgens afweegt of het iets kan toevoegen voor jou en dat ook nog gaat doen: Kei goed!!
    Ik kan ook nog zeggen dat jouw slaapkamer een heel prettig hokje is: wij verblijven er nu een aantal nachten en met name dat hoge plafond is wel heel erg fijn! (maar we gaan echt wel weer terug naar ons eigen stekje :))
    Vandaag nog kadootjes gekocht voor de sinterkerstmanavond bij oma, als jij weer terug bent: we gaan je verwennen (en de rest trouwens ook).
    Tot gauw hè