Na een tijdje stilte - 1-9-2018

Top of the mornin' to ya laddies! (zoals Jack het zou zeggen :) )

De afgelopen paar dagen op stage vond ik heel vermoeiend, al die nieuwe indrukken en andere manieren van werken. Er komende de hele week ongeveer dezelfde kinderen, dus de meeste namen van de peuters ken ik inmiddels wel. Het is de bedoeling dat we komende week gaan werken op de groepen van Rosaria (1 jaar - 2 jaar), Annie (1 jaar - 2 jaar) en Rita (3 maanden - 1 jaar), daarna zal er wat meer vastigheid komen denk ik.

Na 13:30 is er niet zo veel meer te doen voor ons (dit heeft stage zelf ook al aangegeven, dit is waarom we ook maar met één persoon na 15:00 mogen stagelopen voor een dag in de week), meestal zitten we dan met de kinderen op de bank. Dat vind stage volgens mij wel makkelijk, kunnen zij lekker schoonmaken terwijl wij met drie stagiaires de kinderen rustig proberen te houden. Inmiddels heb ik al wat meer met Coralie gesproken, de Duitse stagiaire, ze woont in Cologne en is hier met een soort vrijwilligersorganisatie en blijft hier voor een jaar (!). Ze vertelde dat ze klaar was met school, maar nog niet verder wilde leren en daarom dit in haar tussenjaar is gaan doen. Zij moet eigenlijk 40 uur per week stage lopen, maar omdat dit niet kan (omdat er dan écht geen werk is) tekent stage dit wel zo af, maar loopt ze 'maar' 30 uur, net als wij.
Om 14:30 gaan alle medewerkers behalve Leanne naar huis, en om 15:00 gaan alle stagiaires behalve één dus ook. Tussen 15:00 en 16:00 zitten wij met de kinderen in een speelruimte en mogen ze vrij spelen, er worden in de tussentijd een hoop kinderen opgehaald. Leanne vertelde dat ze die tijd meestal gebruikt om wat op haar laptop te werken, om 17:00 sluit ze af en is de dag voorbij. Leanne maakt volgens mij best lange dagen, als ik het goed begrepen heb, werkt ze meestal van 6:00 tot 17:00.
Wij halen de 32 uur per week die vanuit school is gegeven trouwens ook nét niet, we lopen de ene week 31 uur stage, en de andere 30. Maar omdat we een week eerder zijn begonnen (volgens Peter) en in die week zo'n 33,5 uur stage hebben gelopen komt dit gemiddeld wel op de 32 uur per week uit. Dit is het rooster wat nu dan écht zo blijft volgens Christine.

Maandag: 9:30 - 14:00
Dinsdag: 9:00 - 15:00
Woensdag: 7:30 - 14:00 / 16:00
Donderdag: 9:00 - 15:00 / 16:00
Vrijdag: 9:00 - 15:00

Om de week heeft iemand een korte woensdag en een lange donderdag, en andersom. Komende week heb ik de korte woensdag.

Een aantal verschillen met de Nederlandse kinderdagverblijven zijn dat er hier geen pauze wordt gehouden (dat kan ook niet, als de medewerkers om 14:30 naar huis gaan). Ook zijn er hier geen stoelen of tafels op de hoogte van volwassenen, wij zitten dus op dezelfde stoelen als de 3-jarigen, op zich prima, maar nadat ik vrijdag een uur met ze aan tafel had zitten puzzelen had ik toch wel een zere kont.
Ook wordt er hier meer geschreeuwd/geroepen naar de kinderen, Leanne heeft wel al uitgelegd (zoals ik er zelf ook al over dacht) dat het voor ons vast iets anders overkomt, omdat ze (als ze dus 'moet' schreeuwen/roepen) ze dat in het Maltees doet, en dat dan best agressief kan klinken, maar wij natuurlijk niet begrijpen wat ze zegt. Dit snap ik op zich wel, wat ik wel raar vind is dat dit ook naar de baby's gebeurd (ongeveer 10 maanden oud), dingen als 'sit down properly' of 'stop crying' worden dan geroep in het Engels, of andere dingen in het Maltees. Maar van wat ik de afgelopen 10 jaar op vakantie in Italië heb gezien, is dit in deze cultuur vrij normaal. De kinderen lijken er verder ook niet veel last van te hebben, want ze knuffelen ook heel graag met de leidsters.

En goh, het is inmiddels al september! Wat gaat de tijd toch snel, al kan ik dat nog niet helemaal gemeend zeggen over mijn tijd hier. Het is wel zo dat voor mijn gevoel de eerste week voorbij is gevlogen, maar met het vooruitzicht dat we nog 16 weken hier zijn voelt het nog héél lang.
Misschien is dat iets wat ik toch wel onderschat heb van te voren, over het 'alleen' zijn hier, en het ver weg zijn van thuis voor een lange tijd. Dit zijn gedachtes waarvan ik vooral 's avonds in bed last heb (want dat bed ligt écht niet zo lekker als mijn eigen bedje thuis) als je voor de zoveelste keer uit bed wordt geknald door vuurwerk dat wordt afgestoken (want dat mag hier dus 24/7).
Overdag op stage heb ik hier eigenlijk geen last van, want ik vind stage (naast dat het nu nog heel vermoeiend is) wel leuk hier, met name voordat het 13:30 is, maar ook dat is goed vol te houden als je met z'n 3'en bij de kinderen zit.

Zo, dan is dit toch nog een hele lap tekst geworden, terwijl ik eigenlijk niet van plan was zo veel te schrijven. Nu nog weekend en wat netflix kijken, gamen op mijn switch en Jacksepticeye kijken, en natuurlijk nog wat wassen en poetsen. Dan kunnen we maandag weer aan de gang.

-Janneke